حقوق کار

حقوق کار شاخه‌ای از حقوق عمومی داخلی است که به مطالعه قواعد ومقررات حاکم بر روابط کارمی‌پردازد. حقوق کار بر کلیه روابط حقوقی که از انجام کار برای دیگری ناشی می‌شود و در هر مورد که اجرای کار با تبعیت نسبت به کارفرماهمراه باشد، حاکم است و به عبارتی حقوق کار به بررسی، تجزیه و تحلیل و ارزیابی مقررات حمایتی و آمرانه‌ای می‌پردازد که ناظر به روابط تبعیتی کار می‌باشد و هدف آن تأمین امنیت، عدالت و  نظم اجتماعی است.

در معنایی دیگر می‌توان حقوق کار را «مجموعه قواعد حاکم بر روابط میان کارگر و کارفرما و نیز قواعد مرتبط با حقوق افراد، برای دستیابی به کار» تعریف نمود. باید توجه داشت که این قواعد معمولاً از نظام بین‌المللی، وارد نظام‌های حقوقی داخلی شده‌اند؛ بنابراین با شناخت این حقوق، در نظام بین‌المللی می‌توان قواعد داخلی را غنی تر تدوین کرد. امروز درقانون کار ایرا و نیز درقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، از بسیاری از این دستاوردهای بین‌المللی کمک گرفته شده‌است. در خصوص تعریف حقوق کار می‌توان گفت می‌توان به اشکال گوناگونی این رشته را توصیف کرد. «پل دوران»، از اساتید حقوق کار در فرانسه، بیان داشته‌است، حقوق کار، حاکم بر روابط حقوقی ناشی از انجام کار توسط یک فرد برای فرد دیگر می‌باشد. به نظر می‌رسد چنین تعریفی که تکیه بر جنبه حقوقی دارد می‌تواند تا حدی به تعریف جامع و مانع از این رشته نزدیک باشد.

مفاهیم حقوق کار

کارگر: کارگر در حقوق کار به معنی کارگر در مسائل عرفی جامعه نیست. در حالت عرفی کارگر کسی است که کار یدی یا فیزیکی انجام میدهد، در محیط کارگاه و کارخانه کار میکند. اما کارگر در حقوق کار هر کسی است که دارای رابطه کاری با شخص دیگر یا یک شرکت است. از نظر حقوق کار همین که برای دیگری کار میکند کارگر محسوب میشود.
کارفرما: شخص حقیقی یا حقوقی است. برخلاف مفهوم کارگر در حقوق ایران که یک شرکت نمی¬تواند مفهوم کارگر داشته باشد. کارگر همواره یک شخص حقیقی، یک انسان است. اما کارفرما می¬تواند یک انسان یا یک شرکت باشد. کسی که درواقع کارگر به حسابش و برای آن آدم کار خواهد کرد.
کارگاه: کارگاه هم در حقوق کار می¬تواند یک دفتر شیک در خیابان فرشته تهران باشد با همان مفهوم عرفی اش که محلی است که چیزی درآن تولید میشود یا یک کار یدی در آن انجام میشود اشتباه گرفته نشود. کارگاه درحقوق کار محلی است که کارگر در آن محل به دستور کار فرما کار میکند.
قرارداد کار: هم قرارداد کتبی یا شفاهی است که به موجب آن کارگر برای کارفرما به طور موقت یا غیرموقت کار انجام میدهد. قرارداد کار برای بیش از 30 روز براساس حقوق کار نمی¬تواند شفاهی باشد. یعنی قراردادهای بیش از 30 روز حتما باید کتبی باشند.YASLAW.IR

حقوق هوایی

حقوق هوایی رشته‌ای از علم حقوق است که قوانین و قواعد مربوط به عبور و مرور هواپیماها و بهره‌برداری از هوا و همچنین روابط حقوقی و تجاری ناشی از آن‌ها را بررسی می‌کند.قلمرو حقوق هوایی در بسیاری از موارد با حقوق دریایی تداخل پیدا می‌کند و مقرّرات مشابهی در این مورد وجود دارد. همچنین به دلیل ماهیت مسافرت‌های هوایی این رشته معمولاً بخشی از حقوق بین‌الملل به حساب آمده و حقوق بین‌الملل هوایی نیز نامیده می‌شود.

علاوه بر این قواعد و مقررات مربوط به فرودگاه‌ها و مقررات مربوط به حق پرواز و هدایت هواپیما نیز در قلمرو حقوق هوایی قرار می‌گیرد.

حقوق هوایی یک حقوق نا پایدار و متغیر است چون رشته هواپیمایی مدام در حال تحول است و اقسام هواپیماها در حال تکامل و ازدیاد است در نتیجه قوانین مربوطه با آنها هم در حال تغییر و اصلاح می باشد.

حقوق هوایی ،یک حقوق مرکب است چون قوانین حقوق عمومی و خصوصی و حقوق داخلی و حقوق بین المللی در کنار هم قرار میگیرند ولی در حقوق هوایی ،مقررات حقوق عمومی بیش از مقررات حقوق خصوصی اهمیت دارد.

برای مشاوره و کمک بیشتر با شماره 09126187462 در تماس باشید.YASLAW.IR

سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری

سازمان بین‌المللی هواپیمایی که به اختصار ایکائو نامیده می‌شود بر اساس کنوانسیون شیکاگو ایجاد شده و بسیاری از کشورهای دنیا به آن پیوسته‌اند. ایکائو برای یکسان‌سازی مقررات هوانوردی تلاش کرده و یک نهاد تخصصی سازمان ملل به حساب می‌آید.

 موضوع خقوق بین الملل هوایی چیست

حقوق بین الملل هوایی به عنوان یکی از شاخه های حقوق بین الملل مشتمل بر همان منابع حقوق بین الملل است یعنی معاهدات عرف و اصول  کلی حقوقی و همان منابع فرعی یعنی دکترین و رویه قضایی بین المللی.

عهدنامه پاریس 

جنگ جهانی اول و نقشی که صنعت هواپیمایی و هوانوردی در این جنگ ایفا نمودو پیروزی متفقین،  آنها را بر آن داشت تا بلافاصله پس از جنگ ،کمیسیون خاصی را مامور تهیه عهدنامه ای در این خصوص نمایند. نتیجه کار این کمیسیون تنظیم عهدنامه ای بود که در 13 اکتبر 1919 در پاریس به امضای 27 کشور جهان رسید. این عهدنامه در تاریخ 11 ژوییه1922 به مرحله اجرا درآمد.

عهدنامه پاریس از آن جهت که اولین معاهده بین المللی مهم در مورد هوانوردی بین المللی است شایان توجه است. 

عهدنامه پاریس 1919 شامل نکات مهمی است از جمله:

1-قبول اصل حاکمیت کامل و انحصاری هر کشور در قلمرو هوایی خود

2-قبول اصل آزادی عبور و مرور در فضای بالای دریای آزاد

3- قبول اصل عبور بی ضرر در زمان صلح برای هواپیماهای غیر نظامی کشور های متعاهد در قلمرو یکدیگر منوط به رعایت شرایط مقرر در این عهدنامه

4-ممنوعیت کشورهای متعاهد از انعقاد معاهدات خاص با کشورهای غیر متعاهد در زمینه اعطای امتیازات به هواپیماهای غیر نظامی 

اصلاح معاهده پاریس

پس از انعقاد عهد نامه پاریس ،انتقاد های بسیاری به آن وارد گردید،ازجمله محدود بودن عهدنامه به کشورهای متعاهد آن هم فقط در زمان صلح و همچنین قایل شدن امتیازهای خاص برای دولتهای بزرگ فاتح جنگ . 

به همین دلیل با پیشنهاد متفقین در مورد آلمان تجدید نظر کردند و پیشنهاد دادند تا او نیز عضو معاهده گردد. در نتیجه تعداد اعضای معاهده از 27 کشور به 53 کشور رسید.

نکات مهم پروتکل اصلاحی پاریس:

1-آزادی الحاق کشورهای ثالث به عهدنامه 1919 بدون هیچگونه قید و شرط 

2- حق کشورای متعاهد به انعقاد معاهدات خاص با کشورهای غیر متعاهد مشروط بر اینکه اولا به حقوق کشورهای عضو،لطمه ای وارد نیاید،دوما مغایرتی با عهدنامه پاریس نداشته باشد.

3- حذف کلیه امتیازات برای  کشورهای بزرگ و اعمال اصل مساوات کامل کشورهای عضو.