تفاوت دو مفهوم کارگر و پیمان کار

تفاوت دو مفهوم کارگر و پیمان کار

کارگر در حقوق ایران یک سری مسئولیت¬ها را به کار فرما تحمیل می¬کند که شامل: حق بیمه، عیدی و پاداش، مسئولیت¬های مدنی و کیفری که ناشی از استخدام شخص دیگری است. بخاطر همین بسیاری از کارفرماها ترجیح می¬دهند وارد روابط پیمان کاری با افراد بشوند.
کارگر ها تن به امضا قراردادهایی را می¬دهند تحت عنوان قراردادهایی که عنوانشان قرارداد پیمان کاری است. برای این که کارفرما را از شر یک سری از مسئولیت¬های قانونی رها کنند اما رابطه، رابطه کارگری است. بعضی مواقع هم برعکس اش هم اتفاق می¬افتد در واقع کاری دارد به صورت پیمان کاری انجام ¬می¬شود اما طرف این ذهنیت را دارد که کارگر طرف مقابل است. این دعاوی در هیئت تشخیص اداره¬های کار ایران بسیار زیاد هستند.
نشانه های کارگر بودن:
1-انجام کار در محل کار کارفرما (کارگاه) در قانون هیچ نکته مشخصی نداریم که براساس آن بتوانیم تعیین نماییم که کسی پیمان کار یا کسی کارفرما است. براساس علائم کلی باید در نظر گرفت و هیئت تشخیص (دادگاه کار) هم به همین صورت رای می دهد.
2-دریافت حقوق ثابت بابت انجام کاری، گاهی این تعریف یک نوع پیمان کاری به اشتباه در نظر گرفته می شود. در قانون کار داریم که مزد دست رنج کارگر می تواند بصورت کارمزد باشد (مزدی که ما براساس انجام یک کار مشخص می گیریم).
حقوق به مزد ماهیانه گفته می شود. دریافت حقوق ماهیانه نیز به نوعی نشان دهنده کارگر بودن است.
نشانه های پیمانکار بودن:
1- وجود قرارداد با عنوان پیمان کاری
2-امکان خروج از شرکت پس از اتمام کار نه الزاما بعد از یک ساعت مشخص
3-تعریف نوع کار
4-مفهوم نیروهای تحت اختیار
گاهی شرکت بزرگی از شرکت دیگری می خواهد که تحت یک قرارداد پیمانکاری، کاری را برای آنها انجام دهد. این موضوع در مواقع زیادی منجر به دعاوی کار و کارگری می شود. در این قرارداد ها شرکتی که کار را واگذار کرده باید قید در قرارداد قید نماید که تمامی تسویه های مالی مثلا پرداخت حقوق کارگران انجام شده تا در آینده اگر کوتاهی از سمت شرکت پیمانکار صورت گرفت، گریبان آنها را نگیرد.
در قانون کار هر کسی که می خواهد به عنوان کارفرما با یک شرکت پیمانکاری قراردادی ببندد موظف شده است که اولا شیوه های کنترلی را در قرارداد قید نماید و دوم اینکه روی این موضوع نظارت هم داشته باشد.

قراردادهای دائم و موقت

از مزیت قرارداد دائم انگیزه و اطمینان بیشتری برای کار کردن به کارگر است. اتمام این قرارداد از طرف کارفرما بسیار است که این از معایب قراردادهای دائم است زیرا باید از طرف کارفرما ثابت شود آیا کارفرما حق فسخ این قرارداد را دارد یا خیر؟
کارفرما می تواند رویه های متفاوتی در انعقاد قرارداد با کارگران داشته باشد. یعنی می تواند با برخی کارگران قرارداد دائم و با برخی دیگر قراردادهای موقت داشته باشد.
اخراج کارگر در قراردادهای دائم و موقت فرقی با هم نداشته و حتی فسخ یک طرفه در قراردادهای دائم براساس متن قانون کار امکانپذیر نیست در صورتی که در قراردادهای موقت این امکان وجود دارد با وجود اینکه اثبات آن سخت است.

در قراردادهای موقت این امکان فراهم است که اگر کارفرما از کارگر به هر عنوان ناراضی باشند و نتوانند آن را اخراج نمایند، با به اتمام رسیدن موعد قرارداد موقت می توانند از آن کارگر خلاص شوند. YASLAW.IR