قراردادهای هوشمند(Smart Contract)در فضای بلاک چین-قسمت 1

در این جا مقدمه ای بر قراردادهای هوشمند ارائه می شود. این مفهوم جدید نیست، اما با ظهور بلاک چین، علاقه به این ایده دوباره احیا شد و اکنون این یک حوزه فعال تحقیقاتی در فضای بلاک چین است. با توجه به مزایای صرفه‌جویی در هزینه‌ها که قراردادهای هوشمند می‌توانند با کاهش هزینه معاملات و ساده‌سازی قراردادهای پیچیده برای صنعت خدمات مالی به ارمغان بیاورند، تحقیقات دقیقی توسط مؤسسات مختلف تجاری و دانشگاهی برای رسمی‌سازی و سهولت اجرای قراردادهای هوشمند در حال انجام است. قراردادهای هوشمند برای اولین بار توسط نیک سابو در اواخر دهه 1990 در مقاله ای به نام رسمی کردن و ایمن کردن روابط در شبکه های عمومی تئوریزه شد، اما تقریباً 20 سال طول کشید تا پتانسیل و مزایای واقعی آنها با اختراع واقعاً قدردانی شود. بیت کوین و توسعه متعاقب آن در فناوری بلاک چین قراردادهای هوشمند توسط Szabo به شرح زیر است: "قرارداد هوشمند یک پروتکل تراکنش الکترونیکی است که شرایط یک قرارداد را اجرا می کند. اهداف کلی برآوردن شرایط قراردادی مشترک (مانند شرایط پرداخت، حق حبس، محرمانه بودن و حتی اجرا)، به حداقل رساندن استثنائات هر دو است. مخرب و تصادفی است و نیاز به واسطه های قابل اعتماد را به حداقل می رساند. اهداف اقتصادی مرتبط شامل کاهش زیان ناشی از تقلب، هزینه‌های داوری و اجرایی، و سایر هزینه‌های مبادله است."این ایده از قراردادهای هوشمند به صورت محدود در بیت کوین در سال 2009 اجرا شد، جایی که تراکنش های بیت کوین با استفاده از یک زبان برنامه نویسی محدود می توانند برای انتقال ارزش بین کاربران، از طریق یک شبکه همتا به همتا که در آن کاربران لزوماً به یکدیگر اعتماد ندارند، استفاده شود، و نیازی به واسطه قابل اعتماد نیست.

هیچ اتفاق نظری در مورد تعریف استاندارد قراردادهای هوشمند وجود ندارد. تعریف قرارداد هوشمند ضروری است و تلاش من برای ارائه یک تعریف کلی از قرارداد هوشمند در زیر است:

قرارداد هوشمند یک برنامه رایانه ای ایمن و غیرقابل توقف است که نشان دهنده توافقی است که به طور خودکار قابل اجرا و قابل اجرا است.

تشریح این تعریف بیشتر نشان می‌دهد که قرارداد هوشمند در واقع یک برنامه رایانه‌ای است که به زبانی نوشته شده است که رایانه یا ماشین هدف می‌تواند آن را بفهمد. همچنین، شامل توافقات بین طرفین در قالب منطق تجاری است. یکی دیگر ایده اساسی این است که قراردادهای هوشمند به طور خودکار در صورت تحقق شرایط خاص اجرا می شوند. آنها قابل اجرا هستند، به این معنی که تمام شروط قراردادی آنطور که تعریف شده و مورد انتظار است اجرا می شود، حتی در حضور مخالفان. تنفیذ اصطلاح گسترده تری است که شامل اجرای سنتی در قالب قانون، همراه با اجرای اقدامات و کنترل های خاص است که اجرای شرایط قرارداد را بدون نیاز به هیچ گونه میانجیگری ممکن می سازد. لازم به ذکر است که هوشمند واقعی قراردادها نباید متکی به روش های سنتی اجرا باشند. در عوض، آنها باید بر روی این اصل کار کنند که کد قانون است، به این معنی که نیازی به داور یا شخص ثالثی برای کنترل یا تأثیرگذاری بر اجرای قرارداد هوشمند نیست. قراردادهای هوشمند برخلاف قانوناً قابل اجرا، خوداجرا هستند. این ایده ممکن است به عنوان یک رویای آزادی خواه در نظر گرفته شود، اما کاملاً ممکن است و با روح واقعی قراردادهای هوشمند مطابقت دارد.

ارز دیجیتال از پانزی تا امروز و مسایل حقوقی مربوط به آن-2

بلاک چین (Blockchain) چیست، چگونه کار می‌کند و چه کاربردهایی دارد؟

به زبان ساده، بلاک چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. تفاوت آن با سیستم‌های دیگر این است که اطلاعات ذخیره‌شده روی این نوع سیستم، میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت‌شده، تقریباً از بین می‌رود.

مفهوم بلاک چین اولین بار با پیدایش بیت کوین به وجود آمد و پادشاه ارزهای دیجیتال از این راهکار برای ذخیره اطلاعات مربوط به دارایی کاربران بهره برد.

برای درک بهتر بلاک چین به مثال زیر توجه کنید:

من در یک جمع ۱۰۰ نفری، برگه‌ای حاوی اطلاعات را بالا می‌گیرم و همه با تلفن همراه‌شان از آن برگه عکس می‌گیرند. حالا اگر من آن اطلاعات را نابود کنم، یا تغییری در آن بدهم، دیگر برای آن جمع قابل پذیرش نیست، چون آن‌ها یک کپی از نسخه اصلی را دارند، مگر اینکه موبایل همه را بگیرم و آن را حذف کنم.

این جمعی که از آن صحبت کردیم می‌تواند چندین میلیون نفر باشد که در بیت کوین و اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال بلاک چینی شاهد آن هستیم و یا به صورت خصوصی برای یک گروه خاص استفاده شود.

بلاک چین‌ها می‌توانند به صورت خصوصی و برای اهداف خاص در یک نهاد یا سازمان مورد استفاده قرار بگیرند که به آن بلاک چین سازمانی (Enterprise blockchain) هم می‌گویند. البته به عقیده بسیاری از کارشناسان، بلاک چین‌های سازمانی نمی‌توانند هدف اصلی این فناوری یعنی تمرکززدایی را به ارمغان بیاورند.

بلاک چین چگونه کار می‌کند؟

واژه بلاک چین (Blockchain) ترکیبی از دو کلمه Block (بلوک) و Chain (زنجیره) است. این فناوری در حقیقت زنجیره‌ای از بلوک‌هاست.

در هر بلاک، هر اطلاعاتی می‌تواند ثبت شود؛ از جرم و جنایت‌های یک فرد تا جزئیات تراکنش‌های یک شبکه پولی مانند بیت کوین.اطلاعات در بلاک‌ها ثبت می‌شوند و بلاک‌ها با هم به صورت زنجیره‌ای مرتبط می‌شوند. این زنجیره، بلاک چین را تشکیل می‌دهد.

برای مثال بلاکچین زیر را در نظر بگیرید. هر بلاک یک کشور را نشان می‌دهد که نام شهرهای آن کشور در آن ثبت شده است.

یک چیز دیگر هم وجود دارد. هر کدام از این بلاک‌ها چیزی به نام هش (Hash) دارند. یک هش رشته‌ای متنی است که از یک تابع ریاضی خاص تولید شده و کاربرد آن جلوگیری از تقلب در سیستم است. هش یک داده یا ورودی، همیشه ثابت است. استفاده از راهکار هش باعث می‌شود تا از تقلب و تغییر اطلاعات ثبت‌شده روی بلاک چین جلوگیری به عمل آید.

مثلاً در عکس بالا برای بلاک «ایران» که حاوی اطلاعات اسم شهرهای تهران، اصفهان و تبریز است، هش بلاک «NYLAC» است.

در بلاک چین، بلاک‌ها علاوه بر اینکه خودشان یک هش دارند، حاوی هش بلاک قبلی هم هستند.

کوچک‌ترین تغییر در اطلاعات یک بلاک، هش آن را به طور کلی تغییر می‌دهد و بلاک چین را غیرمعتبر می‌سازد.

مثلاً اگر یک کاراکتر به اطلاعات اسم شهرهای ایران اضافه شود، هش بلاک تغییر می‌کند و در نتیجه بلاک‌های بعدی هم غیر معتبر خواهند شد.

بلاک چین یک فناوری جدید است که امکان ثبت اطلاعات به صورت دائمی و بدون امکان تغییر را فراهم می‌کند.

این فناوری در حقیقت نوعی دیتابیس یا پایگاه داده است که روی یک یا چند سرور خاص قرار ندارد، بلکه روی تمام کامپیوترهایی که به شبکه متصل می‌شوند، توزیع شده است. به دلیل بهره بردن از رمزنگاری و ثبت آن در همه کامپیوترهای شبکه، سوابق ثبت‌شده قابل هک یا حذف نیستند.

بیت کوین اولین کاربرد این فناوری بود اما از این سیستم انقلابی برای هر سیستمی که لازم باشد نیاز به اعتماد به واسطه‌ها و افراد شخص ثالث کاهش یابد، می‌توان بهره برد.YASLAW.IR